Week Ufayifi (5) De Metro Police
Sanibona allemaal,
We maken nogal eens mee dat kinderen aangereden worden door auto´s. Het grootste aantal van deze ongelukken wordt veroorzaakt doordat de kinderen op de vlucht slaan voor de Metro Police, die hen probeert op te pakken en buiten de stad te brengen.( Vooral op dagen dat er belangrijke voetbalbobo´s of andere kopstukken uit de sportwereld en/of regeringen op bezoek komen. Ze mogen dan 10 uur tot 3 dagen teruglopen. Afhankelijk van waar ze afgezet worden) Ze kijken dan niet uit en lopen onder of tegen een auto, of zelfs tegen de politie auto op. Het schrijnendste geval was zo´n 4 weken voor mijn aankomst. Er werd een kleine jongen doodgereden en de Umthombo medewerkers gingen op zoek naar zijn familie. Net die middag kwamen er familieleden, vanuit de township, hem opzoeken om te vertellen dat zijn broertje door een auto ongeluk in de township was omgekomen. Arme, arme moeder. Twee kinderen in een klap kwijt. Nu gaat het gerucht dat één van de kinderen - 2 maanden na dato -nog steeds in een mortuarium ligt. De reden zou zijn dat de rekening niet betaald kan worden. Men moet sparen voor het vervoer, de rekening van het mortuarium en de begrafenis.
Ik probeer dit uit te zoeken, want als dat inderdaad nog steeds zo is, - al gaat het mijn bevattingsvermogen te boven -wil ik graag mogelijk maken dat die moeder eindelijk haar kind kan begraven.
Van de week kwam één van de grotere jongens - die ook door een politieauto was geraakt- naar de Mobile Clinic met een enorme elleboogwond, zeker goed voor 15 a 20 hechtingen. Het onderhuidsvet hing eruit. Ik maakte een noodverband en vertelde hem dat we naar het ziekenhuis moesten. Hij dacht er echter niet over om dat te doen, veel te bang dat de bewakers of politie hem zouden oppakken. Hij ging er als een haas vandoor. De chauffeur van de Mobile Clinic wist wel waar hij verbleef en nu gaan we om de dag de wond daar verzorgen. Ik ben benieuwd of dat zonder infectie gaat lukken. Je gaat ook beter begrijpen waarom de kinderen vaak van die vreselijk lelijke littekens hebben.We hebben kinderen die wel 5 tot 7 grote littekens op hun lijf en in hun gezicht hebben.
Het oppakken van kinderen door de Metro Police wordt hier round ups genoemd. Van de week viel ik er met de Mobile Clinic middenin. Bij een lege fabriek waren we net in gesprek met een zwanger meisje en enkele meisjes lagen nog op de grond onder een dekentje te slapen. Het zwangere meisje kon ik de Mobile Clinic intrekken maar voor de slapende meiden en verderop in de straat liggende jongens was het te laat. Ze werden met dekens en al in de getraliede auto´s geladen. Een ellendig gezicht, die bruine handjes om de tralies als de auto´s wegrijden. Ik bleef doodstil naast de ziekenauto staan, want we mogen absoluut niks doen of zeggen, maar ik bleef wel kijken. Ze werden nu in ieder geval niet geslagen. Umthombo probeert op het hoogste niveau met de Police te overleggen, deze round ups te stoppen. Ze zijn er wel gevoelig voor want ze begrijpen dat het, zeker in het kader van de WK 2010, negatieve berichtgeving veroorzaakt in de buitenlandse pers. Tot nu toe is er echter nog geen bevel gegeven om ermee te stoppen. De medewerkers mogen absoluut niets ondernemen tegen individuele agenten, zij voeren ook maar opdrachten uit. Toch heeft één van de medewerkers vorige week het geduld verloren en heeft ze een politieman aangevallen, de auto beschadigd en is zij gearresteerd.Tom heeft uren op het bureau gezeten om haar vrij te krijgen, het maar op een nervous breakdown gegooid. Ze is nu met ziekteverlof thuis en Tom kan helemaal opnieuw beginnen, de naam van Umthombo heeft een flinke deuk opgelopen en de top van Metro Police heeft het overleg (tijdelijk?) stopgezet.
Soms bemerk ik bij mij zelf al een soort gewenning of gelatenheid. Kom ik het Safe Space binnen, ligt er weer één te slapen onder het bloed met een gat boven zijn wenkbrauw. Door stenen geraakt in gevecht durende de nacht.Verbandje, paracetamol tegen de hoofdpijn en pitten maar. Ook was onze boy van 16 S.N. (epileptic attacks) ineens weer in de safe space. Hij kon alleen maar vloeibaar voedsel eten. Het ziekenhuis had hem verwezen naar een shelter Streetwise zodat zij daar zijn medicijngebruik konden controleren. Zodra hij daar woonde, zouden ze hem met medicijnen gaan instellen. De volgende dag was hij er echter al uitgezet. Door de poltie nog wel. Toen we doorvroegen bleek dat hij weer agressief was geweest en bij een grote vechtpartij was betrokken. Zo zit hij in een vicieuze cirkel. Geen shelter- geen medicijnen. Geen medicijnen-agressief gedrag. Agressief gedrag - geen shelter. Hopeloos! De social worker gaat er nog eens haar hoofd over breken (next week!!).Van de week had hij weer aanval voor de deur van de safespace, gevolg gat in zijn hoofd, nu op zijn achterhoofd.
Nog een probleem waar de social worker tegen aanloopt. Een kind wil teruggebracht worden naar huis. Daar woont het met 9 kinderen in een hut, weinig eten, geen school en niks te doen. Het praat met de andere kinderen over de safe space bij Umthombo. 2 maaltijden per dag, surfen, voetbal, pooltafel enz. Wat leuk denken enkele kinderen, eigenlijk veel leuker dan hier in de township. Het weggebrachte kind vindt dat na een paar dagen eigenlijk ook wel en keert terug naar de stad, de straat en neemt in zijn kielzog 2 of 3 andere kinderen uit de township mee, die ook wel graag voetballen, surfen en 2 maaltijden per dag willen. Zo komen er elke keer nieuwe kinderen de straat op. De social worker wil dus veel meer gaan doen in de townships zelf, geld voor school, voedselpakketten, sportactiviteiten enz. Ze heeft een overzicht gemaakt waar de meeste kinderen vandaan komen, voor driekwart is dat (de rest komt uit heel Z-Afrika) uit drie townships rond Durban. Maar binnen de staff en directie denkt men daar verschillend over. Ik denk dat de social worker gelijk heeft but...... who am I ????
Liefs Anna
Afrikaans leuke taal; bij voetgangsoversteekplaats staat: Druk die knoppie en wag vir die groenmansein.
Reacties
Reacties
Hoi Anneke ...
Wat een verhaal weer, het houdt maar niet op en die kleine lichtpuntjes die er zijn .. die doven soms zo snel. Wel heel erg fijn om te lezen dat iedereen door blijft gaan, dat er toch weer steeds nieuwe lichtpuntjes gevonden worden.
De Metro Police, ik heb het ook meegemaakt en het ging door merg en been. Gelukkig waren het bij mij geen kinderen van Umthombo maar het is te verschrikkelijk voor woorden.
Hier in Nederland ben ik druk aan het bedenken hoe en wat ik kan doen als ik in december terug ben. Er zijn nog meer vrijwilligers die na mij komen en al druk zijn met geld inzamelen. De bekendheid van deze kinderen wordt steeds groter en ik denk dat we daar het grootste lichtpunt mee kunnen maken.
De wereld laten zien dat dit zo niet langer kan en dat er van bovenaf mee geholpen moet worden. Hopelijk brengt het voetbal ook goede dingen met zich mee, veel bekendheid, misschien geld.
Ga door, ik heb bewondering voor je!
Love to all the kids ... i miss the hugs
Lieve Ann,
Om antwoord te geven op jouw vraag 'who am I?': Ik denk erover om de Groene Amsterdammer te wijzen op de stukken die jij over de straatkinderen van Durban schrijft. De problematiek is hier in Nederland wel vaag bekend, maar door jou levendige en analyserende beschrijving, lijkt het wel alsof ik voor het eerst besef hoe schrijnend de situatie is. En ik vermoed dat dat voor meer mensen in Nederland opgaat. Vind jij het oké als ik contact opneem met de GA?
Het lijkt mij ook erg zinvol als jij na terugkeer geïnterviewd zou worden over jouw ervaringen. Zou je daar aan mee willen werken?
Laat je mij wat horen?
Liefs, Har
Hoi Anneke, waar vorig jaar nog iedereen bang voor was is nu dus realiteit... De politie die de straatkinderen als beesten behandelt... zacht uitgedrukt...En hoezo mag Umthombo niets doen? Het wordt hoogtijd dat dit wereldwijd bekend raakt! Nieuwe Missie voor ex-Umthombo-vrijwilligers? En hoe dan??Of zijn we ook daar te idealistisch voor... ?
Een zin valt me op in je verhaal..."Soms merk ik bij mezelf al een vorm van gewennig of gelatenheid.." Neem van mij aan dat dat jouw overlevings-strategie is.. Als je straks thuis andermans verhalen gaat lezen dan word je opnieuw heel boos...Ga door met je geven, want dat is veel, maar pas goed op jezelf, liefs Trudy en big hughs voor alle gewonde kinderen!! En de staff!! ps En geniet ook maar van je eigen zoon!!
Door jouw verhaal kwam, herinner ik mij weer de aanrijding die de auto voor ons had, toen we in Zuid Afrika waren. Dat jongetje kwam de weg opgerend en werd aangereden. Dood. Wij zagen alles en hebben nog geprobeerd te helpen ,maar wij werden door de politie weggestuurd.
Het is niets in vergelijking wat jij meemaakt, maar je verhalen brengen wel wat naar boven bij mij en bij anderen, denk ik. Het zou veel meer bekend moeten worden, zodat beseft wordt wat er daadwerkelijk gebeurd.
Hey Anneke!
Hier een berichtje vanuit het prachtige Namibie! Zit nu in Swakamunt waar we winkels en internet hebben, even aclimatiseren voordat we letterlijk de bush in gaan! Ik heb het erg naar mijn zin, helemaal top!
Las net even je indrukwekkende verhaal, ben vooral benieuwd naar de dagelijkse gang van zaken...of er al veranderingen zijn...Wil je de groetjes doen aan iedereen van me? Moet vaak aan de kinderen denken.
Ik geloof dat Sander er bijna is! Doe hem de groeten en veel plezier samen! Zal super zijn voor je om je zoon even te zien!
Dikke kus van mij!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}