Sanibona allemaal,

Onze eerste week zit er bijna op. Het was een chaotisch begin met veel wachten en nog niet weten hoe alles werkt en weinig contact met de kinderen. Die keken ook eens even de kat uit de boom / weer 2 nieuwe gezichten om aan te wennen. Langzamerhand begint het te komen. We kijken en doen met alle onderdelen mee, ook om een goed beeld te krijgen van alle programma´s van Umthombo. De eerste dag was een dag van wachten (African live), opgehaald worden, wachten, gesprek met Tom de coordinator, wachten, rondleiding, wachten, gekeken bij de dansgroep met zekere winnaars als ze mee zouden doen met het programma So you think you can dance, wachten enz. De Mobile Clinic was in service, dus geen medische werkzaamheden deze dag.Woensdag begon weer met 2 uur wachten (we gaan er al rustig bij zitten...) en weer bleek de Clinic niet te rijden. Eugene van de clinic was in het ziekenhuis met een zwanger meisje en hij dacht dat wij bij het ziekenhuis zouden worden afgezet maar helaas waren wij in het save space.Toen maar met Sia meegeweest, hij is 28 jaar, straatwerker en ex straatjongere en zoekt de kinderen op straat op en probeert ze naar het centrum te krijgen ook kijkt hij of ze medische hulp nodig hebben. Rondwandeling langs alle - vreselijke - plekken gemaakt van 11.00 u tot 14.30 u waar de straatkinderen zich ophouden, spoortunnels, afbraak leegstaande kantoren ( hier waren de kinderen weggehaald door de metropolice, afgevoerd tot 90 km van de stad in de hoop dat ze niet meer terugkomen maar ze lopen in drie dagen terug en vinden altijd weer de weg.), veldjes bij parkeerterreinen, oude vieze straatjes enz. Er zijn zoveel bijzondere beelden deze week over mijn netvlies gegaan dat het moeilijk is een keuze te maken. Moet ik vertellen over het meisje van 15 in de dansgroep met een décolleté tot haar navel maar wel met een speen in haar mond tussen de dansen door, de jongen wiens moeder deze week is overleden en geheel in de war en niet aanspreekbaar op straat loopt te sjouwen met plastic en kartonnen dozen om een slaapplaats te maken, het meisje van 18 dat op straat leeft met haar oh zo schattige zoontje van 3, de kleine jongen van 6jr die met zijn duim in de mond klaagt over pijn op zijn borst en een overhemdje aan heeft waar je een pan soep van 3 weken van kunt koken, de jongen die op een parkeerterrein een douche neemt m.b.v. een emmer water onder een schuinstaande parasol, de kleine danser met zijn bolle buikje en enorme navelbreuk of over de jongen die slaapt op straat en niet reageert op roepen, slaan of schoppen maar opschrikt als je aan zijn pak lijm komt dat hij in zijn handen gekneld vasthoudt. Je zou ze allemaal mee naar het centrum willen nemen, wassen, opnieuw aankleden want ze lopen er uitgedost bij, dat is een bonte caravaan in het centrum. Lange leren jas, schoenen die maten te groot zijn, broeken met touwen en elastiek om de magere lijven en heel veel scheuren maar lachen dat ze kunnen, tijdens het dansen of surfen. Ze zitten er helemaal in en dat is prachtig om te zien. Als wij zo´n leven hadden was er geen lachje op ons gezicht te zien. Dat weet ik zeker!!

Donderdag was wel een hele vreemde dag. Overdag dan eindelijk de hele dag met de mobile clinic mee. De meest schrijnende beelden gezien, weet nu ook weer hoe grote wonden stinken. Een jongen had een vreselijke open bovenarmbreuk ( bendegevecht met klewang) die slecht genezen was en nog behoorlijk was ontstoken.Het was niet zijn eerste verwonding aan al zijn littekens te zien. Verder bij een ander een steekwond in de zij behandeld. Tevens heb ik deze dag het eerste deel van het sponsorgeld besteed bij de pharmacie. Allerlei geneesmiddelen gekocht- van paracetamol, schurftzalf, jodium, pleisters tot en met hoestdranken en middelen tegen urineweginfecties. Zoveel dat in ieder geval de rugzak weer helemaal is gevuld met alle medijcijnen. Volgende week vul ik de koelkast en verbandkist bij. Alles wat er in zit is leeg of bijna leeg. Armoe troef. ´s avonds gingen we naar een fundraising avond voor Umthombo in het theater van de chiqueste shoppingmall van Durban zoals ik ze zelfs niet in Kuala Lumpur heb gezien. Armani winkels, surfmerkwinkels, Dolce en Cabana enz alles even duur. Voor ons was de overgang iets te groot, vooral als je weet dat op 5 min afstand de townships beginnen waar men niks heeft. Alle vrijwilligers van be-more van alle projecten waren er en veel mensen uit Durban. Muziekavond met nummers van Abba en Queen. Erg goed en veel geld voor Umthombo, dat weer wel.

Vandaag weer te voet op pad geweest. Kort i.v.m. de regen. Verder weer veel met de kinderen in het space centre gepraat. Kreeg mijn eerste zoen!!!! en dat al binnen een week!

We delen met zijn 3en een appartement met huiskamer, 2 slaapkamers, keuken en badkamer. Daan, Cecile en ik. Huiskamer met bank waar de ratten aan gevreten hebben en vloerbedekking met brandgaten. Verder heeft iemand blijkbaar in dit appartement een driftbui gehad want door twee kasten is heengeslagen en ook door een deur, maar na een dag in de ellende van de kinderen zien we het al niet meer en vinden we het heel gezellig.... of zoals Cecile het zegt; zelfs een door ons platgeslagen kakkerlak op de keukenmuur ga je als iets artistieks zien. Boeken en muziek via de notebook (thanks Pat), koffie en thee en goede bedden, hete douche dus ons hoor je niet klagen. 3 x per week staat beneden de barbecue aan en eten we met de backpackers en andere vrijwilligers die ook in het hostal verblijven. Er kunnen 90 man in maar gelukkig is het nu redelijke rustig, zo rond de 30 denk ik. Gezellig voor een wijntje of biertje ´s avonds. Leuke veilige wijk met veel restaurantjes. We blijven voorzichtig want 2 ned. backpackers in ons hostal waren toch al weer beroofd. Als we gaan werken, gaan de sloten op de tassen, de kast gaat op een hangslot en de deur van de slaapkamer gaat op slot, daarna nog slot op het appartement. Passen en creditkaart zitten in de kluis. Gaat dus prima.

We hebben weekend en gaan uitslapen, uitslapen en daarna eens even Durban bekijken.

Maandag starten we met een event. Het wk voetbal voor straatkinderenteams is in maart 2010 in Durban en wordt door Umthombo georganiseerd. Maandag is de aftrap en presentatie. Iedereen zal daarbij zijn dus de mobile clinic zal moeten wachten tot dinsdag.

Love Anna