Hallo,

Van de stilte naar de stad. Wat een overgang, maar wel weer leuk. In Hostal Santa Angel vlak bij het grote plein hadden we een minikamer maar in een mooi oud huis. Lieve mensen die de laatste dag het ontbijt voor ons zelfs vervroegden omdat we met de bus van 800u wilden vertrekken naar San Jorge. Op zondag dus in Granada aangekomen en meteen de stad in. Granada is een prachtige kleurige stad, de huizen hebben werkelijk alle kleuren van de regenboog en met een zonnetje erop is dat prachtig. Er is een groot centraal plein waar je de hele dag stoepje kunt zitten, zoveel gebeurt er. Dansen, muziek, toespraken, voorstellingen, verkopers van alles en nog wat en heel veel eettentjes.Isla Ometepe ligt in het meer van Nicaragua en Granada ligt aan het meer. Het is een enorm meer. Dit meer is een levensader voor de inwoners van Ometepe en van alle dorpen en steden die eraan liggen. Ze wassen erin, op stapels stenen die ze gebouwd hebben onder de bomen of in de zon, maar dan hebben ze er een dakje boven gemaakt, ze eten de vissen, vervoer gaat over het water, de beesten drinken eruit en het water wordt gebruikt voor irrigatie van hun gewassen. Varen naar Isla Ometepe vanaf de grens van Costa Rica is 5 uur en van Isla Ometepe naar Granada 9 uur. Wij hebben maar detaxi genomen omdat de boot in de lonely planet ook wel de kotsboot wordt genoemd. Ik heb al niet van die zeebenen. Een uur naar San Jorge was net leuk. 's avonds gegeten aan het grote plein en naar het meer gewandeld. Zondags moet er altijd een fitwalkje worden gehouden.Het is hier schering en inslag dat er geen stroom is. In het restaurant ook een tijd in het donker gezeten en met de taxi bij de benzinepomp staan wachten, want ook deze doen het niet zonder luz. Ik vind het lastig om in zo'n arm land toerist te zijn. Ik voel mij schuldig, al die armoede. Als de hostaleigenaar aan een jongetje toestemming geeft om zijn armbandjes neer te leggen bij de ontbijttafel, loop dan maar eens langs en koop niks. Ik kan dat niet. Maar het gaat de hele dag door, al die kinderen.... en ook oude mensen hebben het hier moeilijk. Geen ziektekostenverzekering, geen geld, geen hulp. We zien hier mensen met botbreuken die nooit behandeld zijn, dus armen en benen die schots en scheef aan het lijf zitten. Verdrietig word ik ervan. De volgende dag naar de markt, wat een hectiek. Hier zie je het echte leven. Granada heeft een hele grote markt en Masaya waar we met de bus naar toe zijn geweest, nog een grotere. Werkelijk indrukwekkend. Markten wil ik nooit missen. 's middags de toren in Granada van Eglesia de las Mercedes beklommen en een rustig middagje gehouden. Wouter heeft zijn haar laten knippen 2,50 euro en het zit heel leuk en hij heeft zich laten masseren door blinden, dat is een werkproject hier voor blinde mensen. Ze hebben hem goed gekneed. 's avonds heerlijk gegeten in een authentiek restaurant waar we nog Engelsen tegenkwamen uit Tortuguero en Nederlanders van Ometepe. Ook Takje de Zweed hebben we hier weer gezien. Al die backpackers komen elkaar steeds weer tegen.

Salut Anneke