Hallo,

Extra tijd doordat we zijn gestrand in La Cruz, vlak bij de grens van Nicaragua. In La Fortuna heerlijke dagen gehad. Alleen de vulkaan wilde wel roken en vuur spuwen maar niet het aan ons laten zien. De eerste poging gedaan op de dag na aankomst in La Fortuna. Hike van 1,5 uur en daarna naar de brug waar je goed uitzicht had op de top van El Arenal. Hele ochtend prachtig weer en om 15.00 uur begon het te regenen. De wolken werden steeds dichter en dus voor niks een uur over een hele slechte weg gehobbeld. Volgens de buschauffeur, gratis massage. Daarna maar in de warme baden gaan liggen. Voor Wouter wat minder aangenaam daar zijn schenen behoorlijk zijn verbrand in Tortuguero. De volgende dag tijdens het ontbijt weer uren naar de vogels gekeken en 2 enorme toekans gezien, op nog geen 3 m afstand. Ze waren met elkaar aan het flirten en het was een onvergetelijk gezicht. Daarna verkast naar hostal in het stadje omdat we naar Nicaragua willen reizen en de bus gaat om 5.40u naar Tanque. Daar heb je dan de bus rechtstraaks naar Penas Blanca, de grensovergang. ´s avonds nog een keer een poging gedaan om lava te zien. Weer een uur massage heen en terug en een hike in het donker, dit keer naar een plek hoog op de zijkant van de vulkaan. Met 13 man over een zwiepende hangbrug, waar later een bordje stond dat je er maar met 5 man tegelijk over mocht. Wel apen, luiaard, neusberen en schorpioenen gezien maar weer hing er een wolk boven de vulkaan, slechts een rood streepje gezien, geen foto van te maken. De hike van 1 uur terug in het donker met flitsende zaklantaartjes over rotsblokken en gladde boomstammen was een waarlijk avontuur. Bovendien had de gids een tempo waar fitwalk niks bij is. Ik kon hem, met 2 spanjaarden als enigen bijhouden. Dat deed mijn zelfvertrouwen goed, na het debacle van de hoogteziekte in Peru.

We zijn al echte Tico´s. 5 of 6 u op en ´s avonds vroeg naar bed. Het leven begint hierals het licht wordten eindigt als het donker is.

Busreis naar Penas Blanca verliep prima, we zaten o.a. met een Zweed, 2 Canadezen en een Amerikaanse in de bus. Toen we daar, om 12.30uaankwamen zagen we duizenden mensen in rijen staan, bleek al 3,5 uur geen stroom te staan op de computers van de emigratiedienst.

Wij achterin de rij, maar meteen hadden we al een idee dat dit vandaag niet meer ging lukken. Om 15.00 uur was er nog steeds geen stroom en inmiddels hadden we ook al een tropische bui op ons hoofd gehad. De laatste boot naar Ometepe zouden we in ieder geval missen. Dus wij met zijn 5en een bus terug naar dichtsbijzijnde dorp genomen en hostals gezocht. We zitten in een hostal voor migrantenworkers, Santa Rita, kost niks en met grote plaat van Jezus boven Wouter zijn bed. Dus morgen moet het lukken. Gaan morgen vroeg een nieuwe poging wagen. Om 6.00 uur gaat de grens open, dan gaan eerste de bussen met mensen die in de buitenlucht hebben overnacht, dus we hopen de bus van 8.00 of 7.00 uur te nemen en morgen avond dan toch op Ometepe te zijn.

La Cruz is de surfplek aan de Pacific Ocean en dat merk je, je waait hier de straten uit maar hebt een pracht uitzicht over de Papagay bay.

Groet Ann en Wout