Bom dia,

Een spontane actie. Ondanks dat we niet op het hospitaalschip De Abaré in de Amazone gaan werken, besluiten we toch even in Brasil te gaan kijken.

9 dagen is kort maar het volgende heb ik toch meegekregen.

Aankomst met - voor ons - vreemde adviezen: horloge afdoen, ketting af, geen tassen, na 20.00 uur alleen per taxi op straat en dan de mededeling dat Natal derde staat op de lijst van meest veilige steden van Brazilië???? Hotel op het palmenstrand met de (voor onze loopgroep) killing Morro do Careca of wel de kale berg. Gelukkig is het verboden erop te klimmen. Wandelen kan tussen 5-7 uur, dan is het maar .....30 gr C of na 16.00 uur. Zon en veel strandventers. Aan ons trokken garnalen-, ijs-, schelpen-, hangmatten-, sieraden-, kleding-(soms zelfs inclusief paspoppen), sandelhout-, fruit-, cocosnoot-, hoeden/petten-, pareo's-, manden- en andere verkopers voorbij. Had je eenmaal iets bij een strandventer gekocht, dan werd je elke dag vriendelijk en zeker niet opdringerig gegroet met ciao amiga!!

De bevolking is erg vriendelijk; men praat graag en veel. Met het gastvrije hotelpersoneel dien je eerst uitgebreid een praatje te maken en dan pas je vraag te stellen. Tijd telt niet. Van een gids, die ons een dag rondreed, kregen we aan het eind van de dag een spontane zoen op beide wangen. Ook belde ze meteen een vriendin die in het overheidsziekenhuis op de intensive care werkte, om een rondleiding voor ons te regelen. Door de feestdagen (Goede Vrijdag t/m Pasen) en ons korte verblijf, lukte dat helaas niet. 90% van de bevolking is afhankelijk van de belabberde gratis medische zorg. (lang wachten, te weinig artsen, ongeïnteresseerd personeel) We hoorden zelfs een verhaal over een patiënt die voor een reconstructie van een verbrijzelde schouder na een motorongeluk, 4 weken moest wachten. Elke dag kwam de chirurg hem vertellen dat de operatie niet doorging daar er ernstiger 'gevallen' waren. Slechts 10% kan de hoge premies betalen voor de privé ziekenhuizen. De werkloosheid is 10%. 90% van de bevolking verdient het basisloon van 480R, ongeveer €220,-- In gezinnen moeten beide partners werken. Samen met een klein pensioen van een vaak inwonende (groot)ouder, komt men dan ongeveer op 1000R. Hiervan kan men eten (rijst en bonen) en wonen. Meer niet. Een honderdjarige dame, wiens kinderen al waren overleden, liep elke dag bedelend op het strand.

De verschillen tussen arm en rijk zijn erg groot. De behandeling door de rijken van de armen is in de meeste gevallen, neerbuigend en eisend (fluiten, wegwerpgebaren, gebiedende wenkgebaren) Toch is men blij, opgewekt, men zingt, danst en is dol op muziek. De taxichauffeur leert moedig Engels dmv een CD in de auto tijdens de rit; voor ons een extra les Portugees. Ik kan hier oneindig van genieten, net als van de vissers, die hun netten - trekkend op het strand - binnenhaalden of ze met behulp van piepschuimvlotten uitzetten in de zee, de dolfijnen en de zeeschildpadden, het Atlantisch regenwoud met zijn kolibri's, de overweldigende natuur met prachtige vergezichten.

Hanneke en ik hebben het geweldig gehad. We hadden zelfs nog tijd om het werken in Kenia goed door te spreken. Laat de zomer in Nederland maar komen! Ik ben er klaar voor.

Está na hora de ir.

Anneke